m. (-en), elektromotor, elektrische machine die wisselstroom omzet in mechanische energie.
Wisselstroommotoren worden onderscheiden in:
1. wisselstroomcommutatormotoren;
2. eenfase-inductiemotoren, bestaande uit een kooirotor en een stator met een wikkeling die is aangesloten op het wisselspanningsnet. De laatste loopt, na het inschakelen, niet uit zichzelf aan. Om de motor toch uit zichzelf te laten aanlopen, is hij voorzien van een tweede wikkeling (hulpwikkeling 2) die ruimtelijk 90° verschoven is ten opzichte van de andere wikkeling (hoofdwikkeling 1). Met de hulpwikkeling is een condensator C in serie geschakeld, waardoor de stroom door de hulpwikkeling in fase verschoven is ten opzichte van de stroom in de hoofdwikkeling. Bij het inschakelen ontstaat er nu een draaiveld, waardoor de motor wel aanloopt. Is de motor eenmaal aangelopen, dan kan hij zonder hulpwikkeling verder draaien; de hulpwikkeling wordt daarom na het aanlopen meestal met behulp van een centrifugaalschakelaar op de as, of anders met een stroomrelais, uitgeschakeld. De hulpwikkeling wordt daardoor slechts tijdens het aanlopen belast, zodat de doorsnede van het koper dunner gekozen kan worden; dit bespaart koper terwijl de hogere weerstand gunstig is voor de gewenste faseverschuiving. elektrische machine.
