m. (-len), aarden wal, met struiken begroeid, die rond cultuurland of hakhout werd aangelegd om dit tegen groot wild (of loslopend vee) te beschermen.
Wildwallen treft men, vaak in vervallen staat, nog wel aan in het noordoosten van Nederland. Afrasteringen (prikkeldraad) en het verdwijnen van het gebruik van niet-omheinde gronden als weide (meent) deden de wildwal zijn functie verliezen.
