Amerikaans geneeskundige, * 28.8.1878 Ashland (New Hampshire), ✝ 2.2.1976 New York. Whipple werd in 1911 hoogleraar aan de Johns Hopkins University (Baltimore) en was van 1914—21 hoogleraar aan de universiteit van California, sinds 1921 te Rochester; van 1936—53 wetenschappelijk directeur van het Rockefeller Institute for Medical Research.
Voor zijn belangrijke onderzoekingen op het gebied van de leverziekten en de daarmee samenhangende pigmentvorming (waarbij hij de bloedarmoede als tekort van de leverfunctie vaststelde) ontving hij in 1934 de Nobelprijs, samen met G.R. Minot en W.P. Murphy.Litt. G.W. Corner, G.H. Whipple and his friends (1963).
