Oosthoek Encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 31-01-2022

Wervelfractuur

betekenis & definitie

v. (-turen), breuk van een wervel.

Wervelfracturen treden het vaakst op door te sterke buiging van de wervelkolom. Complicaties kunnen zijn een bloeding in het ruggemerg of een dwarslesie. Een halswervelfractuur (een ‘gebroken nek’) hoeft niet dodelijk te zijn en kan zelfs goed genezen, indien ten minste het ruggemerg niet blijvend beschadigd is. wervelluxatie.

< >