v. (-en), het op bepaalde wijze streven naar verantwoordelijkheidsverruiming in de werksituatie van de werknemers in een organisatie.
Het streven naar werkstructurering krijgt meestal gestalte door taakverruiming van de werknemers, b.v. door van een lopende-bandsysteem over te gaan op produktiesystemen waarbij men in een groter deel van het produktieproces wordt ingeschakeld. Ook het invoeren van het zelf controleren van het werk kan gezien worden als werkstructurering. In het algemeen zijn de ervaringen met werkstructurering positief en is vooral een daling van het ziekteverzuim geconstateerd.
