uitkering krachtens de verplichte weduwenen wezenverzekering.
In Nederland is dat geregeld door de Algemene Weduwenen Wezenwet (AWW) van 9.4.1959. De wet omvat op enkele uitzonderingen na alle ingezetenen van 15 jaar en ouder. Pensioengerechtigd zijn weduwen tussen 40 en 65 jaar (waarna ouderdomspensioen ingaat), weduwen die arbeidsongeschikt zijn en weduwen met kinderen beneden 18 jaar. Volle wezen, kinderen van een verzekerde of halve wezen (indien de moeder geen pensioen ontvangt) zijn pensioengerechtigd tot hun 16e jaar, maar wanneer zij invalide zijn of studeren ook tussen 16 en 27 jaar. De pensioenen zijn welvaartsvast, d. w.z. worden aangepast aan de gemiddelde loonstijging.
In België is deze materie geregeld in de wetten van 21.5.1955 en 21.7.1957. Pensioengerechtigd is de weduwe vanaf 45 jaar, mits zij ten minste één jaar gehuwd is geweest met de verzekerde. Indien zij een kind heeft uit dat huwelijk vervalt de laatste voorwaarde. Is zij invalide of heeft zij een kind waarvoor zij aanspraak maakt op kinderbijslag, dan is zij ook vóór haar 45e jaar pensioengerechtigd. Het pensioen is in principe 30 % van het brutojaarloon van de overleden verzekerde, maar kan niet dalen beneden bepaalde minima. De uitkering is waardevast, d.w.z. gekoppeld aan de prijsindex voor consumptiegoederen.
