m. (-s), toren waarin men het gezuiverde water voor een waterleiding oppompt.
Een watertoren dient voor het verkrijgen van een direct beschikbare watervoorraad op hoog niveau, waarmede tijdens piekverbruiken de levering van (drink)water kan worden aangevuld. In tijden van minimumverbruik, gedurende de nacht, wordt de toren weer gevuld. Watertorens worden thans (1980) niet meer gebouwd en door laaggelegen reservoirs met automatisch werkende pompstations vervangen, reinwaterkelder.
Litt. P. Houwink, Watertorens in Nederland 1856-1915 (1973).
