o. (-schepen),
1. (zeilend) tankschip bestemd voor het transport van water;
2. type 16e eeuws vissersvaartuig.
Waterschepen waren gesloten schepen, voorzien van een met het open water in verbinding staande bun; er werd met een sleepnet gevist. Waterschepen waren ook geschikt om andere sleepdiensten te verrichten; zij werden gebruikt om scheepskamelen over Pampus te slepen. Waterschepen hadden, in tegenstelling tot vrijwel alle andere Ned. typen vissersschepen, geen zijzwaarden maar een kiel.
Litt. E. W. Petrejus, Oude zeilschepen en hun modellen (1971).
