Duits schrijver, *10.3.1873 Fürth, ✝1.1.1934 Alt-Aussee (Stiermarken). Wassermann wijdde zich reeds jong geheel aan zijn letterkundig werk.
Hij was een neoromantisch schrijver van boeiende, compositorisch virtuoze romans, waarin hij de mens en het leven in psychoanalytische zin weergeeft, m.n. het leven van de joden in Duitsland. In zijn werk bespeurt men invloed van Dostojévski: de veredeling van de mens door het lijden en het hartstochtelijke zoeken naar gerechtigheid. Werken: Das Gänsemännchen (1915), Christian Wahnschaffe (2 dln. 1919), Wendekreis (4 dln. 1920—24), Laudin und die Seinen (1925), Der Fall Maurizius (1928; trilogie), Etzel Andergast (1931), Joseph Kerkhovens dritte Existenz (1934), Tagebuch aus dem Winkel (1935), Olivia (1937), Bekenntnisse und Begegnungen (1950), Engelhart oder Die zwei Welten (1970). Uitgave: Ges. Werke (7 dln. 1944-48).
LITT. K. Schnetzler, Die Fall Maurizius (1968); G. Stix, Trakl und Wassermann (1968); S.H. Garrin, The concept of justice in J. Wassermann’s trilogy (1976).
