m. (-en),
1. onderpand, zekerheid, garantie: dat is een waarborg voor de toekomst; (oneig.) dit merk is een waarborg voor betrouwbaarheid;
2. persoon die borg blijft, die tot vrijwaring verplicht is;
3. (ook: waarborgstempel), de waarborg van goud en zilver, stempel op gouden, zilveren en platina voorwerpen waardoor ze als echt gekenmerkt zijn.
De waarborg is in Nederland geregeld bij de Waarborgwet van 1950. Hierin zijn de gehalten van de werken bepaald die aan stempeling zijn onderworpen en het keurloon (waarborgrecht) dat daarvoor wordt geheven; verder een essaailoon voor gehalteproeven die geen keuring (stempeling) ten gevolge hebben. Voor het onderzoek en de stempeling zijn kantoren van de waarborg ingesteld. Geen ondernemer mag enig voltooid platina—, goud— of zilverwerk, niet voorzien van de vereiste stempelwerken, in zijn bezit hebben, noch daarmee handel drijven. Waarborging vindt plaats door aanbrengen van een keur op het voorwerp na onderzoek door de essayeur.
In België is bij KB nr. 80 van 28.11.1939 en de besluitwet van 28.2.1947 een verplichte waarborg ingesteld. De fabrikanten zijn gehouden het gehalte van de toegepaste legering te waarborgen door inprenting van een merk dat uit twee stempels bestaat: één daarvan is het fabrieksmerk, het andere het gehalte.
