m. (-en), grote cilindrische ruimte waarin het brandwerk, d.w.z. doodbed, roosterbed en vuurbrug, is aangebracht en die de eigenlijke stookinrichting van bepaalde stoomketels vormt.
De vuurgang is een onderdeel van vuurgangketels; eromheen bevindt zich het water dat in stoom omgezet moet worden. De stalen cilindermantel is meestal met golvingen uitgevoerd. Hierdoor is hij soepeler met betrekking tot het uitzetten bij het verwarmen en heeft hij een gunstiger warmteoverdracht dan rechte vuurgangen (door een betere turbulentie van de verbrandingsgassen die langs de golvingen strijken; ook de oppervlakte is groter).
