v. (-en),
1. garantie;
2. (recht) het zich verbinden jegens iemand dat deze het genot zal hebben van een zaak of een recht.
Vrijwaring bij koop komt neer op de garantie van een rustig en zeker bezit van het verkochte, tegen aanspraken van derden (bij toewijzing aan het dienen aan de koper de betaalde prijs en kosten te worden vergoed) en het instaan voor verborgen gebreken. Dit laatste leidt tot teruggave van de verkochte zaak tegen teruggave van de betaalde prijs of tot een vermindering van de koopprijs.
Schadeplichtigheid bestaat hierbij alleen indien kan worden aangetoond dat de verkoper het gebrek bij het sluiten van de koopovereenkomst al kende.
In het burgerlijk procesrecht betekent in vrijwaring oproepen het betrekken van een derde in een aanhangig geding, op grond van het feit dat die derde voor een bepaalde hoedanigheid die in dat geding een beslissende rol speelt, heeft ingestaan en deze krachtens de wet of krachtens een overeenkomst heeft waar te maken.
In België heeft het begrip vrijwaring een andere toepassing dan in Nederland. Oproeping in vrijwaring is een zelfstandige vordering; exceptie van vrijwaring beoogt daarentegen alleen de verdaging van de verhandeling om een derde die tot waarborg verplicht is in het geding te betrekken. De vordering in vrijwaring is ofwel actief, wanneer de garant uit eigen beweging in het geding tussenbeide komt, ofwel passief, indien hij door de oorspronkelijke verweerder in het geding wordt betrokken. Formeel is de vrijwaring die door een derde aan een verwerende partij verschuldigd is ten aanzien van een zakelijk recht, terwijl de enkele vrijwaring verband houdt met een persoonlijke verbintenis van de gevrijwaarde ten opzichte van de aanlegger. Bij formele vrijwaring kan de gevrijwaarde uit het geding verwijderd worden door een tussenkomst die niet geweerd mag worden; de enkele vrijwaring integendeel machtigt niet tot opneming van het geding uit naam en voor rekening van de verweerder.
