vertegenwoordigend lichaam in het vm. Ned.-Indië (1918—42).
De Volksraad werd tijdens de Eerste Wereldoorlog geconcipieerd als een eerste stap naar meer Indonesische autonomie binnen het Ned. koninkrijk. Voor de helft bestond de Volksraad uit afgevaardigden van de lokale raden, voor de andere helft uit door het gouvernement benoemde leden. De Indonesiërs waren getalsmatig in de minderheid. Hoewel de Volksraad geen parlement was en slechts een adviserende taak had, schrok hij de Ned. conservatieven af, terwijl hij anderzijds voor het Indonesisch nationalisme totaal onvoldoende was. Na 1927 kreeg de Volksraad mede wetgevende functies op financieel gebied. Het lichaam kon niet ontbonden worden en ontwikkelde zich tot een oppositieforum, dat een vrij sterk stempel drukte op een deel van de nationalistische beweging.
