Ned. waddeneiland, tevens gemeente in de prov. Friesland, 51,03 km2,1060 inw., 39 % n.h., 7 % geref., 4 % r.k., 5 % overige en 45 % g. kerkg.
Het enige dorp van het eiland is Oost-Vlieland. Vlieland bestaat vrijwel geheel uit duinen, strand en bos. Het westen bestaat uit een uitgestrekte zandplaat, de Vliehors, die dienst doet als militair oefenterrein. Het eiland omvat de natuurterreinen Meeuwenduinen, Kooiplekslid en de Oude Kooi. De in de 17e en 18e eeuw belangrijke zeevaart en visserij zijn nu van geen betekenis meer. Met het wegvallen van deze bestaansbronnen verloor Vlieland ook een groot deel van zijn bevolking.
De beroepsbevolking is tegenwoordig grotendeels werkzaam in de dienstensector. Het toerisme vormt de belangrijkste bestaansbron. Van de beroepsbevolking is 14 % niet op het eiland werkzaam. Vlieland heeft bootverbindingen met Terschelling en Harlingen. Bezienswaardig zijn de kerk uit 1647 met belangwekkend interieur, het 18-eeuwse voormalige armenhuis, enkele trapgevels uit de 17e eeuw.
Litt. T.F.J. Pronker en H.M. van Eek, Vlieland, van Hors tot Horn (1970).
