[Lat. visio, gezicht], o. (-en),
1. het schouwen van personen, zaken of gebeurtenissen van religieuze aard, in een toestand die tussen dromen en waken instaat;
2. (bovennatuurlijke) verschijning;
3. droombeeld, hersenschim: iets in een zien.
CULTURELE ANTROPOLOGIE
In de religies van veel Noordamerikaanse Indianenstammen was de vision quest, het zoeken naar goddelijke openbaring in een visioen een centraal gegeven. Visionaire ervaringen waren vooral belangrijk bij stammen waarvan de religie gekenmerkt werd door een lage organisatiegraad, zoals in de cultuurgebieden van de Plains en het Plateau (Colorado). De vision quest werd meestal voor het eerst ondernomen in de puberteit en bijna uitsluitend door de jongens, behalve in het Plateaugebied, waar ook de meisjes deze ervaring zochten. Op een eenzame plaats, waar men de goddelijke macht aanwezig veronderstelde, verbleef de jongere dagenlang zonder kleding, voedsel en beschutting, pijnigde zichzelf en bad tot de geesten om zich te openbaren en hem te helpen. Deze openbaring gebeurde in visuele en auditieve hallucinaties, waarin de beschermgeest meestal verscheen in de gedaante van een dier, soms in de vorm van een plant. Deze leerde de beschermeling dan symbolische tekens, liederen en soms kennis en vaardigheden in b.v. genezing van ziekten of het uitvoeren van rituelen. De visionaire ervaring werd later verhaald aan de stamgenoten, waarbij de inhoud en intensiteit van het visioen mede de sociale status van de jonge Indiaan in zijn groep bepaalden.
