v., (ook: glasvezeloptiek), optiek bestaande uit een of meer (vele) dunne, buigzame glasvezels.
Licht kan in het algemeen een dunne cilinder bestaande uit een transparant medium alleen verlaten aan het eindvlakje; omdat de invalshoek van het licht op het cilinderoppervlak groter is dan de grenshoek, treedt totale terugkaatsing op. Het licht plant zich dus door de glasdraad voort, ook als deze enigszins gebogen is en treedt aan het andere eindvlakje weer uit. Door toepassing van een bundel van deze glasvezels is een beeld over te brengen door dit nl. te projecteren op het (vlakke) mozaïek van alle eindvlakjes èn ervoor te zorgen dat alle glasdraden leiden naar overeenkomstige punten in het eindvlakjesmozaïek aan het andere uiteinde van de kabel. De minimumdikte van de vezels (ca. 5 µm) beperkt de af te beelden detailfijnheid. Vezeloptiek wordt b.v. toegepast in de fiberscoop.
