v. (-ën), economisch systeem waarin de voedselvoorziening voornamelijk is gebaseerd op het verzamelen van eetbare produkten uit de natuur.
Het verzamelen van voedsel op deze wijze komt meestal voor in combinatie met jacht op grotere dieren, waarbij vrijwel zonder uitzondering het verzamelen behoort tot de taken van de vrouwen en jacht tot de taken van de mannen.
De samenlevingen die op deze wijze van voedselvoorziening zijn gebaseerd, behoren in het algemeen tot de meest primitieve, in die zin dat de materiële cultuur zeer weinig ontwikkeld is. Op andere terreinen echter (b.v. sociale organisatie, religieus systeem) kan de ontwikkeling een hoog peil bereiken; het is daarom onjuist om de verzamelaarsculturen zonder meer te beschouwen als het laagste stadium in de evolutie van menselijke samenlevingen. De verzamelaarssamenlevingen bestaan meestal uit kleine nomadische groepen, omdat de hoeveelheid voedsel in de natuur meestal te beperkt is om een permanente vestiging van een grote groep mensen mogelijk te maken. Hierdoor is ook de politieke organisatie weinig ontwikkeld. Verzamelaarseconomieën komen voor bij o.a. de Aborigines (Australië), de Semang en Senoi (Azië), de Bosjesmannen en pygmeeën (Afrika) en de Puelche en Yanomamö (Zuid-Amerika).
LITT. C.D.Forde, Habitat, economy and society (1963); V.L.GrottanelIi (red.), Het leven der volken III (1969).
