Cyriel, Vlaams schrijver, 30.4.1874 Ardooie, ♱8.11.1949 Solbad Hall (Oostenrijk). Verschaeve werd in 1897 priester.
Van 1911—39 was hij kapelaan in Alveringem. Hij was een van de leiders van de frontbeweging en het Vlaams nationalisme tijdens en na de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij voorzitter van de Kultuurraad voor Vlaanderen (1940) en was uitgesproken pro-Duits. In 1944 vluchtte hij naar Duitsland en in 1945 vestigde hij zich in Tirol. In 1946 werd hij in België bij verstek ter dood veroordeeld. De Vlaamse Militanten Orde groef in 1973 clandestien zijn lichaam op en zette het bij in Alveringem.
Verschaeve werkte mee aan tijdschriften als De Vlaamsche Vlagge en Jong-Dietschland. Hij schreef wagneriaanse symbolische lyriek (Zeesymphonieën, 1911) en bijbelse en Vlaams-nationale toneelstukken, waaronder het met de Staatsprijs bekroonde Judas (1917). Sinds 1970 geeft het J. Lootsenfonds Verschaeviana uit. Werken: toneel: Jacob van Artevelde (1911), Philips van Artevelde (1913), Ferdinand Verbiest (1913), Maria Magdalena (1928), Elijah (1936); essays en studies: Uren van bewondering voor grote kunstwerken (6 dln. 1920—22), Vondels trilogie (1928), De dichter A. Rodenbach (1929), Schoonheid en christendom (1938), Jezus (1940), Eeuwige gestalten (1944).
In ’t verre land, vreeselijk alleen (1949). Uitgave: Verzameld werk (10 dln. 1934-40, herdr. 8 dln. 195561).
LITT. L.Vilzen, C.Verschaeve (1962); A.van der Plaetse, C.Verschaeve (1964).
