v.,
1. het verrijken: proces waarmee een hoger gehalte aan bruikbare stof wordt verkregen:
2. dat waarmee men of iets verrijkt is.
Bij de verrijking van ertsen voert men de concentratie van het te winnen metaal op door niet ter zake doende bestanddelen als klei, water, enz. af te scheiden (ertsscheiding). De term verrijking wordt m.n. gebruikt voor het opvoeren van het gehalte aan uraan-235 in uraanerts ten behoeve van kernreactoren. Natuurlijk uraanerts bevat slechts 0,7 % uraan-235, hoogverrijkt erts ruim 90 %. Uraanverrijking wordt bereikt door scheiding van de isotopen 235 en 238, waarvan de massa’s slechts weinig verschillen. Er zijn drie methoden ontwikkeld:
1. ultracentrifuge;
2. elektromagnetische scheiding in een massaseparator (een soort massaspectograaf);
3. diffusie van gasvormig uraanfluoride door een poreuze wand, waarbij de lichtere moleculen door hun gemiddeld hogere snelheid vlugger diffunderen.
