(ook: verrijking zonder oorzaak), in België een van de bronnen van verbintenissen waarvan de gevolgen met die van overeenkomsten kunnen vergeleken worden en daarom oneigenlijke overeenkomst wordt genoemd. Deze rechtsfiguur is gebaseerd op het beginsel dat, wanneer een waarde zonder enige rechtvaardiging van het ene vermogen in het andere overgaat, dit de verrijkte ertoe verplicht aan de verarmde terug te geven wat onrechtmatig uit diens vermogen getreden is.
De vordering daartoe (de in rem verso) is van subsidiaire aard, d.i. dat hij slechts kan worden ingesteld bij gebrek aan andere wettelijke of contractuele rechtsgronden. Bovendien moet de verschafte verrijking op de dag van de eis bestaan. Is de verrijking inderdaad zonder grond, dan moet de verrijkte deze teruggeven.
Voor Nederland: ongegronde verrijking.
