o. (-en), overtreding of misdrijf in het verkeer gepleegd.
De belangrijkste Ned. verkeersdelicten staan in de Wegenverkeerswet (1935), in het Wegenverkeersreglement (1950) en het Reglement Verkeersregels en Verkeerstekens (1966), beide laatste ter uitvoering van de wet.
In België is, wanneer bij een verkeersongeval derden worden gewond of gedood, het gewone strafwetboek van toepassing, dat maximumgevangenisstraffen bepaalt van zes maanden wegens onopzettelijk letsel en twee jaar voor onopzettelijk doden. De specifieke verkeersdelicten worden voornamelijk omschreven in de Wegverkeerswet (1968), het Wegverkeersreglement (1968) en het KB van 15.
3. 1968 dat de technische eisen bevat waaraan motorvoertuigen en aanhangwagens moeten voldoen.
