deel van de taalwetenschap dat zich richt op de vaststelling van de historische verbanden die er tussen verwante talen bestaan. Sedert het begin van de 19de eeuw is een wetenschappelijke methode van historisch comparatief taalonderzoek ontstaan, aanvankelijk gericht op de Indo-europese taalfamilie, later ook toegepast op andere taalfamilies.
Vergeleken wordt vooral de fonologie en de morfologie van de betrokken talen. Naast vergelijking van verwante talen wordt thans ook vergelijkend onderzoek van niet-verwante talen verricht (contrastieve taalkunde), met het doel beter (typologisch) inzicht in de bouw van de vergeleken talen te krijgen.
LITT. R.Anttilla, An introduction to historical and comparative linguistics (1972).
