m. ( s), toestel waarin vaste of vloeibare brandstoffen in brandbaar gas omgezet worden. De brandbare substantie van de brandstoffen wordt in een vergasser vrijwel geheel vergast, in tegenstelling met de droge destillatie, waarbij alleen ontgassing plaats heeft en het grootste deel van de brandstof als cokes achterblijft.
De voornaamste vergassers voor brandstoffen zijn:1. de gewone generator, die het generatorgas levert waarvan het brandbare bestanddeel koolmonoxide (CO) is;
2. de watergasgenerator, die het watergas levert, bestaande uit CO en waterstof (H2) ofwel combinaties. Moderne toestellen werken meestal onder druk (shellproces 2,0—2,5 N/mm2) waarbij de brandstof (bunker C, lichte benzine-aardgas) tegelijk met zuurstof en stoom ingesloten wordt en CO en H2 ontstaat. Voor vergassen van vloeibare brandstoffen wordt de vloeistof door een buizenstelsel geleid, dat door de vlam zelf wordt verhit, zoals bij verschillende petroleum-, benzine-, spiritusvergassers en dergelijke toestellen, gebruikt voor verwarmingsdoeleinden in de huishouding, bij kamperen, soldeerlampen enz. Om het toestel op gang te brengen moet de brander met het ingebouwde buizenstelsel door middel van brandende spiritus aan de buitenzijde voorgewarmd worden. De vloeibare brandstof bevindt zich in een hermetisch gesloten reservoir en wordt door een luchtpompje onder geringe druk gezet om vloeistof en gas door de brander te persen, carburator.
