Jacinto, pseud. Mossèn Cinto, Spaans dichter, *17.5.1845 Folgarolas (bij Vich), †10.6.1902 Vallvidrera (bij Barcelona).
Verdaguer i Santaló werd in 1870 tot priester gewijd. In 1877 werd hij wereldberoemd door zijn epos L’Atlántida, een visioen over de ondergang van Atlantis. In 1885 werd hij tot Catalaans dichter gekroond vanwege zijn sterke epische begaafdheid; zijn mystieke poëzie kenmerkt zich door innerlijke oprechtheid en deemoed. Verdaguer i Santaló bezong daarnaast de ongerepte natuur en de Catalaanse zeden en legenden uit het verleden. Werken: Idillis i cants mistics (1879), Llegendas de Montserrat (1881), Caritat (1885), Canigó (1886), Lo somni de sant Joan (1887), Patria (1888), Excursions y viatges (1887), Roser de tot l’any (1894), Jesús infant (1890), Flors del Calvari, Libre de consols (1896), Santa Eularia (1899), Flors de Maria (1902), Eucarístiques (1904). Uitgaven: Obras completas (27 dln. 1904–20; 30 dln. 1930).
LITT. J.M.de Sagarra, Verdaguer i Santaló (1968); A.Carner, La verdad sobre la vida y la tragédia de Verdaguer i Santaló (1971).
