v.,
1. het verbreken of verbroken worden;
2. (België) beroep in cassatie van het Hof van Cassatie.
In het Belg. recht is verbreking het buitengewoon middel van verhaal dat, met inachtneming van de wettelijke voorwaarden, voor het Hof van Cassatie kan worden ingesteld en vrijwel vergeleken kan worden met het beroep in cassatie voor de Hoge Raad in het Ned. recht. In burgerlijke zaken is de gewone termijn om een voorziening in verbreking in te stellen drie vrije maanden te rekenen van de dag der betekening van de aangevochten beslissing. In strafzaken is de termijn tien vrije dagen. De ontvankelijkheidsvoorwaarde en de gronden van verbreking moeten in burgerlijke zaken, op straf van nietigheid, in een rekest worden aangeduid; de middelen tot verbreking worden verder in een memorie ontwikkeld; in strafzaken is het indienen van een memorie niet verplicht.
