eigenlijk: Venantius Honorius Clementianus Fortunatus, heilige, christelijke dichter, na 530 Duplabilis bij Tarvisium (Treviso), ♰ ca.610 Poitiers. Venantius is de oudste middeleeuwse dichter van Frankrijk.
Ravenna, waar hij zijn opleiding genoten had en dat toen onder Byzantijnse invloed stond, verliet hij in 565 voor een grote reis door de Alpen, Zuid-Duitsland en Frankrijk, m.n. om te Tours het graf van de H.Martinus te bezoeken, door wiens wonderdaden hij van een oogziekte genezen was. Hij bezocht Keulen, Trier, Metz en Parijs. In zijn laatste jaren was hij bisschop van Poitiers. Talrijk zijn zijn gelegenheidsgedichten op vorsten, bisschoppen e.a. Zijn poëzie is echt, zonder mythologische en allegorische figuren en oratorische kunstgrepen. Zijn gedichten omvatten 11 boeken, die hij, behalve boek 10 en 11, zelf heeft gepubliceerd.
Daarnaast heeft hij dichterlijk het leven van de FI.Martinus behandeld naar de vita van Sulpicius Severus. Zijn hymnen Vexilla regis prodeunt en Pange lingua gloriosi leven thans nog voort. Uitgave: door F.Leo en B.Krusch (2 dln. 1881—85).
