v. (-n), grootheid die de plaatselijke grootte (niet de richting) van een vector in een vectorveld aangeeft.
In een elektrisch veld geeft de veldsterkte in een punt de grootte van de kracht die op een eenheidslading in dat punt zou werken. De Sl-eenheid van elektrische veldsterkte is de V/m, die van magnetische veldsterkte de A/m, terwijl de eenheid van magnetische inductie (die vaak veldsterkte genoemd wordt) de tesla is.
