[Ital. veduta], v./m. (-n),
1. (schilderkunst) decoratieve landschapschildering, stadsgezicht ;
2. (vestingkunde) een goed verdedigde, verhoogde of uitstekende post ter controle van het voorterrein. De vedute, uitgevoerd in verschillende technieken, wordt gekenmerkt door een realistische en perspectivisch nauwkeurige weergave. Dikwijls worden gebouwen en landschappen die in werkelijkheid bestaan maar op verschillende plaatsen, in één voorstelling samengebracht.
De vedute ontstond in de 17e-eeuwse Ned. kunst (o.a. J.van der Heyden); in de 18e eeuw was het genre zeer geliefd in Venetië (Canaletto, Guardi).
