v. (-n), (planteziektenkunde) planteziekte, waarbij de ziekteverwekker zich voornamelijk in de houtvaten bevindt en het transport van water en voedingsstoffen hierin verstoort.
Vaatziekten hebben verwelking en meestal afsterving van de plant tot gevolg. In veel gevallen zijn de ziekteverwekkers schimmels die tot de geslachten Fusarium of Verticillium behoren, en die via de wortels de plant binnenkomen. Bij de iepeziekte komt de ziekteverwekkende schimmel via vraat van insekten in de houtvaten van jonge takjes terecht. Vooral in de tropen is de slijmziekte belangrijk, die door de bacterie Pseudomonas solanacearum teweeggebracht wordt o.a. bij tabak en banaan.
