Oosthoek Encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 31-01-2022

Uranus (planeet)

betekenis & definitie

de zevende planeet van het zonnestelsel (van de zon af gerekend). Uranus werd in 1781 ontdekt door W.Herschel.

Uranus, een van de reuzenplaneten, is een reusachtige gasbel, bestaande uit waterstof en methaan, waarop geen oppervlaktedetails te zien zijn (onder oppervlakte wordt hier verstaan het wolkendek, Uranus kent waarschijnlijk geen vast oppervlak). Uranus is uniek door de grote helling die zijn rotatieas maakt met zijn baanvlak (98 °), d.w.z. de rotatieas ligt vrijwel in het baanvlak. Verder zijn in 1977 ringen om de planeet waargenomen (in absorptie), vergelijkbaar met de ringen om Saturnus, maar minder spectaculair. Uranus bezit vijf manen (Titania, Oberon, Ariël, Umbriël en Miranda), waarover weinig bekend is. De ringen zijn net als de manen gelegen in een vlak loodrecht op de rotatieas. Storingen in de Uranusbaan leidden tot de ontdekking van Neptunus, een planeet die bijzonder veel op Uranus lijkt. Uranus.

Gegevens: astronomisch teken ⛢ schijnbare middellijn 3,4"werkelijke middellijn 51 800 km afplatting 520 km grootste helderheid 5,7m albedo 0,45 massa 14,5 X massa aarde gemiddelde dichtheid 1,58 temperatuur aan de oppervlakte -190 °C rotatieperiode om eigen as 10h49min halve grote as Uranusbaan 19,18 AE excentriciteit 0,047 helling baan ten opzichte van 0,77 0 de ecliptica lengte perihelium 170 0 10,4' lengte klimmende knoop 73 ° 50,7' synodische omlooptijd 369d16h omlooptijd om de zon 84,01 jaar.

< >