[Lat.], o. (-s), laatste voorwaarde, m.n. eis bij een diplomatieke onderhandeling in een geschil tussen staten; ook fig.
Bij een ultimatum stelt de staat dat aan zijn eisen, veelal binnen een aangegeven termijn, wordt voldaan, op straffe van sancties zoals het verbreken van de diplomatieke betrekkingen of het overgaan tot geweld. In het laatste geval zal het ultimatum veelal als een voorwaardelijke oorlogsverklaring zijn te beschouwen. Het ultimatum met bedreiging van geweld paste vooral in een internationale samenleving, waarin elke soevereine staat legitiem oorlog kon voeren, ongeacht de motieven.
