Uitputting van nationale rechtsmiddelen

betekenis & definitie

(internationaal recht) het in het volkenrecht algemeen erkende beginsel dat vreemdelingen in geval van schending van hun rechten eerst de rechtsmiddelen die het lokale recht hun verschaft (de gewone rechtspraak, beroep op administratieve instanties), moeten hebben uitgeput voordat de staat waarvan zij onderdaan zijn, gerechtigd is diplomatieke bescherming te verlenen. Zie Calvo-clausule.