[Gr. theos, god], o., een ketterse christelijke leer, die inhoudt dat er drie goden zouden bestaan in plaats van drie personen in de triniteit.
De leer van het tritheïsme, het eerst verdedigd in 260, vindt men ook bij Roscellinus, Joachim da Fiore en Gilbert de la Porrée. Zij werd veroordeeld op het Vierde Lateraans Concilie (1215).
