o., (-raten), apparaat dat trillingen voortbrengt, m.n. (betontechniek) mechanisch apparaat dat trillingen voortbrengt voor het verdichten van beton.
Het meest toegepaste trilapparaat ter verkrijging van trilbeton is de trilnaald, dit is een cilindervormige metalen buis waarin een vibrator (onbalans) is aangebracht. De vibrator is in principe een excentrisch geplaatste massa die snel om een as wordt gedraaid. De aandrijving kan plaatsvinden door een in de huls ingebouwde elektromotor (hulsmiddellijn 30-110 mm, frequentie 150-333 s-1). De meest gebruikte typen worden aangedreven via een buigzame as in een beschermende buitenslang, door een buitenstaande elektromotor of verbrandingsmotor, of met druklucht als krachtbron (hulsmiddellijn 30— 110 mm, frequentie 50 -200 s-1). Voor het verdichten van betonspecie in dunwandige constructiedelen worden bekistingstrillers gebruikt. Het huis bevat een as met excentrische gewichten, aangedreven door de ingebouwde elektromotor (frequentie 50— 150 s-1).
Een aantal ervan wordt regelmatig verdeeld over de bekistingsoppervlakte en met klembouten of snelspanners bevestigd. Via de bekisting wordt de specie indirect in trilling gebracht. Triltafels worden uitsluitend toegepast in de betonwarenindustrie voor het verdichten van betonelementen die in horizontale stand worden gestort. Ze bestaan uit een verend opgestelde plaat die door enkele daaraan bevestigde bekistingstrillers in trilling kan worden gebracht. Trilplaten en trilbalken worden gebruikt om het oppervlak van betonvloeren en -wegen te verdichten en tevens vlak af te werken. Ze worden in trilling gebracht door aangebouwde bekistingstrillers.
Voor het verdichten van zeer volumineuze betonconstructies worden wel torpedotrillers gebruikt, dit zijn zware torpedoof bolvormige lichamen met ingebouwde vibrator en elektrische aandrijving. Ze worden onderin de bekisting geplaatst en komen bij het storten met de specie geleidelijk vanzelf naar boven.
