[Lat.], m. (tribus),
1. (hist.) politieke en administratieve eenheid in het oude Rome; wijk;
2. (taxonomie) groep van een aantal geslachten binnen een familie.
In het oude Rome waren de burgerij, patriciërs en plebejers, verdeeld in tribus. Oorspronkelijk waren er drie naar geslachten ingedeelde tribus (tribuun), maar sinds de 5e eeuw v.C. waren er geografische eenheden, 4 in de stad Rome en 17 op het platteland; door gebiedsuitbreiding groeide het totaal tot 35 (241 v.C.). Daarna werden nieuwe burgers door de censoren gevoegd bij bestaande tribus, vrijgelatenen steeds bij de vier stedelijke. De comitia tributa (comitia) waren op basis van de tribus georganiseerd, waarbij elk district gelijke stem had, zodat de landelijke bevolking lange tijd een overwicht had.
