[Gr.], v. (-n, -s), drietal, m.n. van goden. Triaden komen in vele polytheïstische godsdiensten voor en zijn ontstaan door traditie of door theologische bezinning, als uiting van een zekere monotheïstische tendens.
Triaden kunnen een familiale verhouding uitdrukken (b.v.Osiris, Isis, Horus in het oude Egypte) of een functionele samenhang weerspiegelen (goden van zon, maan en ochtendster). Soms fungeert een van de drie als hoofdgod of zelfs als algod.
