[Lat. scandere, bestijgen], bn.,
1.uitstijgend boven een bepaalde grens; (platonische filosofie) buitenaards; (scholastiek) alle categorieën te boven gaand; (kantianisme) buiten elke ervaring vallend, boven-of buitenzintuiglijk; (vervaagde betekenis) onof bovenaards, hoger;
2. (theologie) van God: boven en buiten de wereld bestaand; 3.(wiskunde) een transcendent getal, een niet-algebraïsch getal (algebraïsche getallen), b.v. e, 𝝅 .
Essentieel voor de transcendentieverhouding is haar gerichtheid op de of het andere. Strikt genomen is dus enkel de relatie van de mens tot het absolute transcendent te noemen, immers alleen het absolute is voor hem, tenslotte, het andere. Maar het begrip transcendent is ook vatbaar voor een minder radicaal gebruik. Reeds elke kenverhouding omvat een transcedent aspect.
