Georg, Oostenrijks dichter, *3.2.1887 Salzburg, ♱4.11.1914 Krakov. Trakl studeerde farmacie te Salzburg en Wenen, waar hij aan het gebruik van narcotica gewend raakte.
Hij maakte het begin van de Eerste Wereldoorlog mee in de hospitaaldienst, maar kon dit psychisch niet verdragen. Hij was een belangrijk dichter uit de begintijd van het expressionisme, met een geheel eigen, sombere taalschat en beeldenwereld. Hij onderging vooral de invloed van het Franse symbolisme (Baudelaire, Rimbaud, Verlaine). Trakl voorspelde in donkere visioenen, vol profetische beelden uit zijn droomwereld, en in tere, muzikale verzen de komende chaos van zijn tijd, die hij op de rand van de ondergang zag. Werken: Gedichte (1913), postuum: Sebastian im Traum (1915), Die Dichtungen (1917), Der Herbst des Einsamen (1920), Gesang der Abgeschiedenen (1933), Aus goldenem Kelch (1939), Offenbarung und Untergang (1947). Uitgaven: Gesammelte Werke, door W.Schneditz (3 dln. 1948 vlg.), door W.Killy (2 dln. 1960).
LITT. W.Schneditz, G.Trakl in Zeugnissen der Freunde (2e dr. 1960); O.Basil, G.Trakl in Selbstzeugnissen und Bilddokumenten (1968); R. Blass, Die Dichtung G.Trakls (1969); D.R.Schlier, Die Sprache G.Trakls (1970); W.Klein, Index zu G. Trakls Dichtungen (1971); H.Gumtau, G.Trakl (1975).
