v. (-theken), hypothecaire lening die uitgaat boven het gebruikelijke percentage (meestal 60—70) van de getaxeerde waarde van bestaande panden resp. van de stichtingskosten bij nieuwbouw.
De mogelijkheid tot het verkrijgen van tophypotheken werd in 1960 in Nederland voor het eerst door de Utrechtse Hypotheekbank geopend. De tophypotheek kan gaan tot 90-125 % van de taxatiewaarde; soms spreekt men dan van supertophypotheek. Voor de tophypotheek worden vaak extra zekerheden van persoonlijke of zakelijke aard (b.v. gemeentegarantie) en/of dekking door verzekering verlangd.
