[Gr. tonos, spanning, plassein, vormen], v./m./o., gestructureerde grenslaag, waarmee het protoplasma van de volwassen plantecel aan de centrale vacuole grenst.
De tonoplast is, evenals het ectoplasma, semi-permeabel, zodat de cel een osmotisch systeem is (osmose). Sommige stoffen kunnen, evenals water, beide membranen gemakkelijk passeren. Uit het feit dat dit vaak slechts mogelijk is tijdens hoge stofwisselingsactiviteit van de cel blijkt dat de permeatie energie vergt. Stoffen worden dan tegen een concentratiegradiënt in naar de vacuole getransporteerd en daar opgeslagen, permeabiliteit.
