m. (-en), (ook malabarchristen), ben. voor een inheemse christen in Malabar (ZuidIndia).
De tomaschristenen zelf noemen zich suryani (Syrische christenen), daar hun kerkgenootschap werd gesticht door nestoriaanse Syriërs. Gemeenten van tomaschristenen worden vermeld in de 6e eeuw aan de westkust van Voor-Indië en op Ceylon. Tijdens de Portugese heerschappij over delen van de westkust werden de meeste kerken tot unie met Rome gedwongen, maar in 1653 maakte de meerderheid zich weer los en kwam onder invloed van de jakobitische Syrische Kerk, wier liturgie zij aannam. Een minderheid is echter nestoriaans gebleven, sinds 1850 onder een bisschop, die door de patriarch van Antiochië wordt gewijd. De jakobitische tomaschristenen kwamen in de 19e eeuw ten dele onder invloed van de anglicaanse zending, wat leidde tot een kerkscheuring, waarbij de Mar-Tomas-Kerk zich van de Syrische Kerk afscheidde. Beide kerken hadden in 1970 samen 2 mln. leden, terwijl de met Rome geünieerde tomaschristenen een ongeveer gelijk aantal vormden.
LITT. L.W.Brown, The Indian christians of Saint Thomas (1956); P.Verghese (red.), Die syrischen Kirchen in Indien (1974).
