[Fr.] (titreerde, heeft getitreerd),
1. (scheikunde) de bepaling van het gehalte van een stof in een oplossing door er uit een buret een maatoplossing met bekende titer bij te druppelen en die te laten reageren met de te bepalen stof;
2. de titer van zijde bepalen.
Voor een goede titratie is het noodzakelijk dat alle te bepalen stof in de oplossing reageert met de werkzame stof in de maatoplossing. Het eindpunt van deze reactie moet duidelijk te herkennen zijn. Dit kan gebeuren door een indicator toe te voegen die aan het eind van de reactie een andere kleur krijgt, b.v. door de dan optredende overmaat aan reagens uit de maatoplossing. Zo kan stijfsel als indicator dienen bij de jodometrische titratie (jodometrie). Bij de oxidimetrie kan de paarse kleur van het kaliumpermanganaat zelf worden gebruikt als aanduiding van het eindpunt van de reactie. De klassieke buret is tegenwoordig vaak vervangen door de zuigerburet; de kleuromslag kan met een foto-elektrische cel worden geregistreerd, of het eindpunt wordt elektrochemisch bepaald. Voor seriewerk bestaan automaten (titrators) met een capaciteit van b.v. 200 titraties per uur en directe uitvoer van de resultaten op een computerponsband.
