v. (-ën), serie van vier bijeenbehorende drama’s, zoals bij de Griekse klassieken: drie tragedies met een daaropvolgend satyrspel.
Meestal vormen de vier onderdelen van de tetralogie door de samenhang van de daarin behandelde onderwerpen een geheel, zoals bij Aischylos. Ook in de muziek wordt de term wel gebruikt, b.v. voor Der Ring des Nibelungen van R.Wagner. Vondel had oorspronkelijk ook een tetralogie voor ogen toen hij de trilogie Lucifer, Adam in ballingschap en Noah schreef; het satyrspel ontbreekt echter.
LITT. P.Wiesmann, Das Problem der tragödischen Tetralogie (1929).
