[Ital.], o., vorm van sierbeton waarbij een cementmortel met natuursteenkorrels op een stenen ondergrond wordt aangebracht, vlak gestreken, gerold en na verharding glad geschuurd.
Terrazzo met graniet heet granito. Oorspronkelijk waren terrazzovloeren samengesteld uit granitovlakken waarin banden of stroken en/of motieven uit kleine vierkante stukjes steen of dergelijke waren opgenomen.
LITT. C.Boer en J.H.Bakker, Opbouw en afwerking van gebouwen (1972).
