Chinees politicus, *1904 Szetsjwan. Teng studeerde in Frankrijk, België en de USSR.
Als werkstudent in Frankrijk trad hij in 1924 toe tot de Chinese Communistische Partij (CCP). Teng keerde na een verblijf in Moskou in 1926 in China terug, waar hij tijdens de Chinese burgeroorlog en de Chinees-Japanse Oorlog als politiek commissaris bij het Volksbevrijdingsleger fungeerde. In 1945 werd Teng lid van het Centrale Comité van de CCP, in 1952 vice-premier, in mei 1954 secretaris-generaal van de Partij en kort daarna tevens lid van het Politibureau. Teng gold als partijbestuurder als iemand die eerder deskundigheid dan ideologie verlangde. Dientengevolge viel hij tijdens de Culturele Revolutie in ongenade; in 1968 werd hij uit zijn functies gezet. In de loop van 1973 verscheen Teng plotseling weer in de top.
In jan. 1975 werd hij eerste vice-premier en chef van de generale staf. Na de dood van Tsjoe en-Lai werd Teng gepasseerd ten gunste van Hoea Kwo-feng. De radicale linkervleugel begon tegen Teng een hevige campagne wat in april 1976 tot een nieuwe val leidde. Toen na de dood van Mao Tse-toeng de linkervleugels weggezuiverd waren, werd Teng in 1977 voor de tweede keer gerehabiliteerd. Sinds aug. 1977 bekleedde hij de functies van vice-voorzitter van de CCP, vice-
premier, vice-voorzitter van de militaire commissie, en chef van de generale staf van de strijdkrachten (tot 1980). Onder zijn leiding werd toenadering tot de VS gezocht.
