o. (-tarieven), tarief dat in rekening wordt gebracht voor een telefoongesprek.
Telefoontarieven zijn in het algemeen afhankelijk van de afstand tussen abonnees die met elkaar spreken en van de duur van het gesprek. Bij automatisch telefoonverkeer worden de kosten voor een gesprek aan de abonnee in rekening gebracht met behulp van gesprekseenheden, die b.v. met een gesprekkenteller geteld worden. De tarieven kunnen worden gevarieerd door de duur van een gesprekseenheid en/of de prijs per gesprekseenheid te wijzigen.
In Nederland wordt voor lokale gesprekken, ongeacht de duur, één gesprekseenheid in rekening gebracht. Voor interlokale gesprekken gelden twee tarieven: het basistarief (gelijk aan het tarief voor lokale gesprekken) geldt voor gesprekken met abonnees binnen de eigen sector of in een van de aangrenzende sectoren (telefoonnet); het tijdtarief geldt voor gesprekken met abonnees in niet-aangrenzende sectoren, waarbij de gesprekkenteller van de oproeper elke 45 s wordt geactiveerd. Gedurende de avonduren, de nacht en het weekeinde geldt een verlaagd tarief, nl. hetzelfde bedrag maar berekend per 90 s (het vrije-tijdtarief).
In België gelden drie tarieven, nl. voor lokale gesprekken (ongeacht de duur), voor gesprekken met een aangrenzende en voor gesprekken met een niet-aangrenzende zone. Er is ook een vrije-tijdtarief, geldend voor de avond en nacht, het weekeinde en de feestdagen.
Voor internationaal verkeer gelden veelal voor ieder land of gedeelte daarvan verschillende tarieven. Naarmate de afstand waarover getelefoneerd wordt groter is, is het tijdsverloop tussen twee opeenvolgende stappen van de gesprekkenteller korter. Bij niet-automatisch telefoonverkeer worden de in rekening te brengen kosten bepaald uit de door de telefoniste op een zgn. gesprekkenbriefje genoteerde gegevens betreffende de gespreksduur en de woonplaats van oproeper en opgeroepene.zie kostenteller.
