[Gr. telefone, geluid van ver], m. (-s, -fonen),
1.telefoontoestel; aansluiting op zo’n installatie: hebben jullie telefoon? publieke telefoon, openbare gelegenheid waar men kan telefoneren tegen inworp van een of meer geldstukken in een munttelefoontoestel;
2. hoorn van een telefoontoestel: de opnemen;
3. onderdeel in de hoorn van een telefoontoestel dat de elektrische trillingen omzet in akoestische (in tegenstelling met microfoon);
4. telefonische oproep: er is telefoon voor u;
5. telefonisch bericht: zij heeft een telefoontje gehad;
6. dienst die de telefonie verzorgt: hij werkt bij de telefoon.
