In de oudheid een bekende Etrurische stad, met als grootste bloeitijd de 7e v.C.-5e eeuw v.C. In de uitgestrekte necropool heeft men ondergrondse grafkamers met muurschilderingen gevonden, de belangrijkste bron van kennis van de Etrurische schilderkunst.
De schilderingen dateren van midden 6e v.C.-2e eeuw v.C. Die uit de 6e en 5e eeuw v.C. geven een beeld van het sociale leven, de gebruiken en het geloof van de Etruriërs (banketscènes, sport en spel, jacht en visvangst). Na de 4e eeuw v.C. komen veel scènes uit de onderwereld voor. Tarquinia was ook een belangrijk produktiecentrum van sarcofagen. In de grafkamers heeft men sarcofagen van steen en terracotta gevonden, versierd met reliëfs, met op de deksel de overledene in liggende houding afgebeeld. Uit de 4e eeuw v.C. dateren de resten van de stadsmuur. Het nationale museum van Tarquinia bevat o.a. een belangrijke verzameling Etrurische en Griekse keramiek uit Italië.
LITT. H. Hencken, Tarquinia, Villanovans and early Etruscans (2 dln. 1968).
