m. (-sen), verzameling van kaarten die gegevens bevatten over de geografische verspreiding van bepaalde taalverschijnselen, meestal betrekking hebbend op het klanksysteem, maar soms ook op de morfologie.
De eerste grote taalatlassen zijn de Franse (1902—10) en de Duitse (1926—56). Sindsdien zijn er vele vervaardigd, ook in Nederland. Grote verdiensten hebben zich verworven: L.Grootaers, G. Kloeke, E.Blancquaert en K.Heeroma. Op initiatief van A.Weijnen is men thans bezig aan een dialectatlas van Europa, dialectgeografie.
LITT. W.G.Moulton, Geographical linguistics (in: Current trends in linguistics 9; 1972); A.Weijnen, Outlines for an interlingual European dialectology (1978).
