v., tak van de ecologie die zich bezighoudt met de betrekkingen tussen de organismen die deel uitmaken van een bepaald ecosysteem, alsmede de wisselwerking tussen deze organismen en het abiotisch milieu.
(e) De systeemecologie bestudeert b.v. de structuur en de samenstelling van de levensgemeenschappen en de veranderingen die hierin plaatsvinden. Zij gaat in het bijzonder na hoe de betrekkingen zijn tussen verschijnselen in de ruimte en in de tijd, m.n. tussen diversiteit en stabiliteit. Ook de stofkringloop en de energiestroom in het ecosysteem worden geanalyseerd, hetgeen van groot belang is om de biologische produktie in verschillende levensgemeenschappen te bepalen.
